චංචල නිම්නය

ජීවිතය .............

ජීවිතය යනු උත්තරීතර පැතුමක් මිස 

මිලානවී අකාලයේ මිය යන පියුමක් න‍ොවේ......

මගේ  ජිවිතයේ වර්තමානය ???????.........

අතීතය පරවී ගොස් ඇත 

බලා ඉන්නවා මම අනාගතය ....... දෙස

හිස් වූ පැතුමන් සිතේ දරා ......

'ඔබ ප්‍රථමයෙන් ඔබට අවංක වන්න එවිට,

ඔබ වචනයේ පරිසමාප්ථ අර්ථයෙන්ම

අවංක අයෙක් ඔබට සැමදාම  සතුට හිමිවේ'

කවුරැන් විසින් කෙසේ කීවද මෙවැනි වදන්

පිටු ගණන් පිරවී  තිබුණ ද අවංකව වුවද, නිරතුරැවම ජීවිතය පුරා

අප වටා රදා පවතින්නේ දුක වේදනාව ම නොවේද? 

කොතරම් කටුක වුවද පීඩා ජනක වුවද 

ජීවිතයේ සත්‍යයට හා යථාර්ථයට 

මුහුණ දෙමින් සිනහව මුවග රදවා දිරිමත්ව

නැගී සිටින්නට උත්සාහ කළ ද වරින් වර

නෙතු අගට කදුළ පමණක් උරැම වන්නේ නම්

මා ජීවත් වන්නේ කුමට .........

'ඔබ ඔබට හිතවත් වන්න එවිට,

මුලු සමාජයම ඔබට හිතවත්වනු ඇත'

මා මට පමණක් නොව ඔබටත් සැමටත් 

හිතවත්ව සිටිය දී

මුල්‍ර සමාජයම මගේ මුලු සතුටම උදුරැ ගන්නේ 

මන්දැයි මට නොතේරේ .........

අයෙකුට සෙනෙහසින් වැරදි පෙන්නා දුන් පසු එහි වරදකාරිත්වය

මා පිටව පටවා ජීවිතය මගෙන් උදුරා ගන්නට වෙර් දරන්නේ

අවංකත්වයට හිමි සම්මානය කදුළ ........ ද????

පැරදුම ..........ද??? 

සියල්ල සිදු නොවී පවතින විටත් 

ජීවිතය හීනයක්ව තිබිය දී සිනාහසීමට වෙර දරමි මම....

'දුක් වේදනා උපකේෂාවෙන් දරාගත් තරමට 

ඔබට ජීවත් වීමේ නොමද ශක්තිය ලැබේ'

උත්සාහ දරම් මම, මට හිමි නොවුනත්

 කිසිවෙකුගේ සතුටක්, සැපතක්, අයිතියක් උදුරා නොගෙන

සිනහවෙන්නට කදුළ අතරින්,

එහෙත් තවකෙක‍ුගේ කදුළක බර නොදැනෙන

අනෙකාගේ හැගීම් ගැන හැගීමක් නොමැති ලොව

මිනිසත් භවට ලැබෙන අර්ථය කුමක් දෝ මෙලොව යැයි 

නැගේ ප්‍රශ්නයක් නිරතුරැවම කකියන හද තුළ

නයනගින් ගලාහැලෙන අවංකත්වයේ කදුළකින්

වේදනා බර දෙතොල් අතරින් විකසිත වන නිර්ව්‍යාජ සිනහවත්

සත්‍යයේ තෝතැන්නක් වූ නිකලැල් හදවතකිනුත්

බලා හිදිමි මම ශ්‍රේෂ්ඨ මනුෂ්‍යත්වයේ හා 

සදානුස්මරණීය අවංකත්වය ....... එයැයි සිතා.......!!!